Auckland do maratonu nowojorskiego: czego Qantas nauczył się od Air New Zealand

Qantas uważnie obserwował rywala Air New Zealand przez dziewięć miesięcy latania między Auckland a Nowym Jorkiem i wyciągnął z tego wnioski.

Australijska linia lotnicza rozpocznie loty do Sydney, Auckland i Nowego Jorku w najbliższą środę
Mówi, że obie firmy wymieniły się informacjami dotyczącymi bezpieczeństwa i niektórymi operacjami. Ale niewiele więcej.

„To trochę jak pavlova, nie powiem im, co jest w mojej pavlovie, a oni nie powiedzą mi, co jest w ich” – mówi Anita Murray-Jones, dyrektor ds. dostaw dla operacji flotowych w Qantas.

„Rozmawialiśmy z Air New Zealand i tam, gdzie razem pracujemy, zawsze jest bezpiecznie. (Ale) komercyjnie jest to gra w trakcie tworzenia.”

Oakland do Nowego Jorku to obecnie piąta najdłuższa trasa przelotu bez przesiadek, a największym wyzwaniem jest powrót do domu przy przeważających zachodnich wiatrach na dużych wysokościach. Podczas gdy czas lotu do Nowego Jorku może wynosić blisko 16 godzin, podróż powrotna może zająć 17,5 godziny.

Piloci mogą napotkać rozległe tunele wiatru, prądy strumieniowe, które wieją z prędkością do 400 km/h w górnej troposferze i powstają, gdy spotykają się zimne i gorące powietrze. Strumień wieje z zachodu na wschód, a strumień węża o szerokości setek kilometrów okrąża planetę przez tysiące kilometrów.

Air NZ wiedział również, z czym ma do czynienia, zanim droga została uruchomiona we wrześniu ubiegłego roku i musiała dwukrotnie wyrzucać torby i trzy razy zatrzymywać się w klubie, aby zatankować.

Takie międzylądowania są częścią bardzo długiego lotu, mówi Murray Jones, a Qantas ma sytuacje awaryjne „zatankuj i jedź”.

Ale dzięki wieloletniemu planowaniu i monitorowaniu tras Air New Zealand oraz wykorzystaniu samolotów o różnych konfiguracjach, ma nadzieję ograniczyć to do minimum.

„Planowanie tych lotów na czas jest napięte i naprawdę nauczyliśmy się tego od Air New Zealand”, powiedziała przed imprezą inauguracyjną w Nowym Jorku w Sydney.

Qantas użyje na trasie 236-miejscowego Boeinga 787-9, takiego samego jak Air NZ (275 miejsc) i większej ich części w luksusowych kabinach. Air NZ czasami musiał zmniejszać liczbę miejsc sprzedawanych na lot powrotny do 180, aby zaoszczędzić na wadze.

Jak mówi Murray Jones, Qantas pozwala zmniejszyć liczbę miejsc nawet o 20 podczas lotu w kierunku zachodnim, aby zaoszczędzić na wadze i paliwie. W ramach systemu linii lotniczej PTT (Plan Tomorrow Today) ładunek może być zabezpieczony do trzech dni przed startem.

„Nasze bardzo długie podróże są ograniczone zarówno ilością paliwa, jaką można zmieścić w zbiorniku, jak i odległością, którą możemy przejechać. Czasami musimy dostosować się do tej wagi.”

Linie lotnicze uważnie przyglądają się teraz ryzyku i czasowi trwania letnich burz nad kontynentalnymi Stanami Zjednoczonymi.

„Planujemy od około 60 lat [minutes] w tym momencie. Jeśli zobaczymy burze dłuższe niż to, będziemy musieli zabrać ze sobą więcej paliwa, mówi.

„Decyzja o przeprowadzce niektórych naszych klientów zostanie podjęta po trzech dniach. Nie jest to idealne rozwiązanie, ale dla tych osób zawsze jest inny przejazd.”

Linia lotnicza nie pójdzie na kompromis w kwestii bezpieczeństwa.

Qantas bacznie obserwował również czas, w którym samoloty Air New Zealand krążyły wokół lotniska JFK w Nowym Jorku, co jest krytyczne, ponieważ maksymalna liczba godzin załogi może być również obsługiwana na ziemi.

Linia lotnicza leciała do Nowego Jorku przez Los Angeles przed wybuchem pandemii, więc wiesz, czego się spodziewać.

„Kiedy Nowy Jork jest zatłoczony przez silne burze lub gdy występują inne zjawiska pogodowe, czas taksówki może wydłużyć się o godzinę lub półtorej” – mówi.

„Obserwowaliśmy Air New Zealand i to, jak radzili sobie z taksówkami”.

Obie linie lotnicze rozmawiały z FAA i zapytały o kolejkę na najdłuższy lot z JFK.

„Nic nie było ustalone, ale powiedzieli, że będą patrzeć przychylnie na naszych przyjaciół z Australii i Nikki. O cokolwiek poprosimy, Air New Zealand będzie miało to samo dobro. Dzieje się tak, ponieważ rozumieją, że dzieli nas dwa bardzo długie loty z Nowego Jorku” – mówi Murray-Jones.

Jest kapitanem A330, ale pracuje także w centrum operacyjnym Qantas, gdzie pomaga w „dniu” latania ze swojej bazy w Sydney. W minioną środę nadzorowała ponad 400 lotów międzynarodowych i krajowych.

Badania dotyczące lotów z Oakland do Nowego Jorku trwają od dwóch lat, analizując wzorce pogodowe i możliwe trasy.

W ciągu ostatnich kilku tygodni planowanie lotów między Oakland a Nowym Jorkiem zostało zintensyfikowane dzięki stołowym „grom wojennym” lub planowaniu scenariuszy zawierającemu symulowane plany lotów. Przebieg lotu (który pojawia się na ekranie) jest wtedy monitorowany.

„Planujemy codziennie, aby nasi dyspozytorzy przyzwyczaili się do planowania, a nasz zespół do patrzenia na pogodę. Naprawdę planujemy spodziewać się nieoczekiwanego, jak zawsze mówimy.”

Poza zdarzeniami pogodowymi w miejscu odlotu, na trasie lub w miejscu docelowym, inne krzywe obejmują unikanie wybuchających wulkanów i spóźnionych pasażerów. Jeśli wybierają się do Nowego Jorku, zawsze będą mieć bagaż, więc to tylko zwiększa złożoność.

Jeśli lotnisko w Auckland nie działa, Qantas może wylądować Dreamlinerem w Christchurch, Wellington lub Ohakia i podobnie jak Air New Zealand wyląduje w Nadi, jeśli będzie trzeba „zatankować i lecieć”.

Murray Jones powiedział, że stacje Nadi działały dobrze dla Air NZ, a Qantas musiał również wykonać ograniczoną liczbę przystanków technicznych w Auckland w ramach usługi Dallas Fort Worth-Melbourne i raz przekierować do Brisbane.

„Nie są regularne. Są po prostu częścią latania ULR. Ale zamierzamy temu zapobiec”.

Mówi, że linia lotnicza miała luksus lotów długodystansowych głęboko w swoim DNA.

W zależności od trasy, podróż DFW do Melbourne jest dłuższa niż Auckland-Nowy Jork. Rozpoczął swoją podróż z Perth do Londynu w 2018 roku i ma 300-kilometrowe połączenie do Big Apple z Auckland.

Powiedziała, że ​​w lotach do Nowego Jorku będzie czterech pilotów, którzy sami zdecydują o harmonogramie latających zmian. Linia lotnicza nauczyła się więcej o radzeniu sobie ze zmęczeniem podczas lotów ULR i pracy, którą zleciła Centrum Charlesa Perkinsa na Uniwersytecie w Sydney.

Centrum przeprowadziło badania nad snem i jego wpływem na zdrowie i opublikuje więcej wyników na wydarzeniu zorganizowanym przez Qantas w Nowym Jorku pod koniec przyszłego tygodnia.

Wiele z tych prac jest również wykorzystywanych do planowania lotów Project Sunrise, które będą obsługiwane z miast we wschodniej Australii bez międzylądowania do Nowego Jorku lub Londynu i mają rozpocząć się w ciągu dwóch lat.

Lot o długości 14 200 kilometrów znajduje się na skraju zasięgu Dreamlinera, ale Murray-Jones powiedział, że poprawki oprogramowania Boeinga pomogły to poprawić.

Linie lotnicze używają najbardziej odpowiednich samolotów ze swojej floty na dłuższe loty – tych, które są najbardziej „gibkie” i lżejsze niż inne, aby pozwolić na więcej paliwa. Wchłanianie wilgoci jest jednym ze sposobów na zwiększenie masy samolotu i różni się w zależności od floty. Qantas ma teraz 13 Dreamlinerów i przemalował niektóre ze swoich poprzednich samolotów, co pozwoliło na zmniejszenie masy.

Tablica odlotów

Qantas QF3 / QF4 (od 14 czerwca)

Air Nowa Zelandia NZ1 / NZ2