Według nowego badania około dwudziestu astronautów wystarczy do zbudowania i utrzymania kolonii na Marsie, co sugeruje, że ta niewielka liczba – w porównaniu z wcześniejszymi szacunkami około 100 – mogłaby utrzymać siedlisko na Czerwonej Planecie.
Naukowcy, w tym ci z George Mason University w USA, dokonali przeglądu wcześniejszych badań, które obliczyły, że na podstawie wielu czynników do samowystarczalnej kolonii na Marsie może być potrzebnych od 100 do 500 astronautów.
Ich nowa analiza, która nie została jeszcze zrecenzowana, opublikowała wstępną wersję w arXiv, a następnie uwzględniła również ludzkie zachowania społeczne i psychologiczne, a także kontinuum interakcji między ludźmi, aby dokonać nowych szacunków.
Wyniki sugerują, że zaledwie 22 osoby mogą wystarczyć do zbudowania i utrzymania kosmicznej kolonii na Marsie.
Dziesięciolecia eksploracji Czerwonej Planety przez agencje kosmiczne na całym świecie wykazały niezbicie, że zbudowanie jakiejkolwiek osady ludzkiej na Marsie byłoby niezwykle złożonym problemem inżynieryjnym.
Naukowcy twierdzą, że surowa natura Czerwonej Planety wymaga również, aby każde zbudowane tam siedlisko było w dużej mierze samowystarczalne.
Oprócz wydobywania niektórych niezbędnych minerałów i wody, przyszli osadnicy marsjańscy będą zależni od zaopatrzenia Ziemi, a także uzupełniania potrzeb na miejscu przy użyciu zaawansowanych technologii, takich jak rozszczepianie marsjańskiej wody na tlen do oddychania i wodór jako paliwo.
Naukowcy twierdzą, że przyszli koloniści również będą musieli stawić czoła wyzwaniom związanym zarówno z zachowaniem psychologicznym, jak i ludzkim.
W nowym badaniu analitycy danych starali się lepiej zrozumieć behawioralne i psychologiczne interakcje przyszłych marsjańskich kolonistów.
„Staramy się zidentyfikować obszary, które należy wziąć pod uwagę przy planowaniu kolonii, a także zasugerować minimalną początkową wielkość populacji wymaganą do założenia stabilnej kolonii” – napisali w badaniu.
Na potrzeby analizy naukowcy przeanalizowali wcześniejsze dane dotyczące wysokowydajnych zespołów działających w odizolowanych, stresujących środowiskach, takich jak okręty podwodne, eksploracja Arktyki i Międzynarodowa Stacja Kosmiczna, aby modelować rodzaje interakcji zachodzących między agentami o czterech różnych profilach psychologicznych.
Użyli rodzaju symulacji komputerowej zwanej modelowaniem agentowym (ABM), która służy do analizowania złożonych systemów i przewidywania pojawiania się większych wzorców i zjawisk za pomocą prostych reguł i zachowań.
Korzystając z tego modelu, naukowcy przeprowadzili symulację przetrwania siedlisk ludzkich na Marsie w różnych warunkach operacyjnych, w tym gdy globalne zdarzenia, takie jak wypadki lub opóźnienia w zaopatrzeniu Ziemi, wpłynęły na kolonię.
Naukowcy stworzyli modele osadników marsjańskich z indywidualnymi poziomami różniącymi się od czynników, takich jak metabolizm, odporność, poziomy i poziomy umiejętności oraz stres, a także uwzględniające jedną z czterech cech psychologicznych — neurologiczną, reaktywności, społeczną lub ugodową.
Badanie wykazało, że symulacja uwzględniała również zmienne środowiskowe, z którymi musieliby się zmierzyć osadnicy.
Gdy marsjańscy koloniści śpią, poruszają się, wchodzą ze sobą w interakcje oraz produkują lub zużywają zasoby, mogą również stracić zdrowie i umrzeć oraz zostać wyeliminowani z symulacji bez wystarczających zasobów.
Pięć przebiegów modelu przez 28 lat z początkową wielkością populacji w symulacji w zakresie od 10 do 170 wykazało, że „początkowa populacja 22 to minimum wymagane do utrzymania żywotnej wielkości kolonii w długim okresie”.
Naukowcy odkryli również, że „akceptowalny” typ osobowości, ogólnie powiązany z większą empatią, ma największe szanse na przetrwanie, podczas gdy osoby z „neurotyczną” psychologią umierają znacznie częściej.
„Podróżujący ninja. Rozrabiaka. Badacz bekonów. Ekspert od ekstremalnych alkoholi. Obrońca zombie.”
