Narody Pacyfiku mają dokonać przeglądu swojego udziału w sezonowych planach działania Nowej Zelandii i Australii w związku z wpływem na gospodarkę wysp.
Firma Pacific Partners wyraziła obawy na niedawnej konferencji Recognized Seasonal Employer (RSE) w Otaotahi Christchurch, dotyczące utraty talentów i wykwalifikowanych pracowników.
Przemawiając na spotkaniu, komisarz ds. handlu Samoa, Vatuitwe Abete Meredith, wezwała swój rząd do upewnienia się, że wysłanie swoich ludzi do Aotearoa i Australii nie wpłynie na rozwój gospodarczy kraju Pacyfiku.
„Samoa musi dopilnować, jak dobrze działa ten system, że potrzebujemy więcej sprawiedliwości lub bardziej sprawiedliwego podziału korzyści” – powiedziała.
W ramach programu pracownicy RSE przyjeżdżają do Nowej Zelandii na siedem lub dziewięć miesięcy w każdym 11-miesięcznym okresie i wracają do domu między sezonami.
Po ponownym otwarciu granicy transpacyficznej w połowie 2022 r. nastąpił gwałtowny wzrost tymczasowych migracji zarobkowych do Aotearoa, powiedziała Charlotte Bedford, badaczka kiwi z Australian National University.
Crystal Yardley/Personel
Pracownicy sezonowi z Ni-Vanuatu w pakowalni kiwi w Zatoce Obfitości. Vanuatu jest największym dostawcą siły roboczej zarówno dla Nowej Zelandii, jak i Australii. (zdjęcie pliku)
W swoim najnowszym artykule, Pacific Labour Mobility Over the Past Year: Continued Growth, Bedford powiedziała, że w okresie od 1 lipca 2022 r. , 2023 – dwukrotnie więcej niż 24 975 wiz wydanych w latach 2018-2019, ostatnim pełnym roku zatrudnienia przed Covid.
Vanuatu jest największym dostawcą siły roboczej dla obu krajów, odpowiadając za 35% (16 562) wszystkich wydanych wiz.
„W kwietniu 2023 r. rząd Tonga uruchomił strategię zarządzania podażą mobilności pracowników, która zapewnia ramy dla lepszego zarządzania i koordynowania podaży pracowników Tonga za granicą.
„W przeciwieństwie do sytuacji na Samoa, nie było bezpośredniej interwencji ze strony rządu Tonga w celu zarządzania przepływami siły roboczej do Australii lub Nowej Zelandii w latach 2022–2023”.
Na początku tego roku Vanuatu rozpoczęło przegląd ustawy o zatrudnieniu sezonowym z 2007 i 2019 r. dotyczącej krajowej polityki mobilności pracowników.
„Nowy projekt polityki i planu działania dotyczącego mobilności pracowników (2023–2026) został udostępniony do konsultacji z zainteresowanymi stronami w maju 2023 r.” – powiedział Bedford.
„Rząd Vanuatu ogłosił również nową awaryjną wizę pracowniczą, która pozwoli co najmniej 1500 zagranicznym pracownikom na wjazd do Vanuatu w celu uzupełnienia niedoboru siły roboczej w sektorze prywatnym w kraju”.
dostarczone
Operator w RSE Pacific w Queenstown. Samorządy regionalne ponownie rozważą swój udział w programie po obawach związanych z utratą wykwalifikowanych i utalentowanych pracowników.
Podczas gdy Fidżi z zadowoleniem przyjęło program RSE w Nowej Zelandii i program pracowników sezonowych (SPR) w Australii, rząd wyraził ubolewanie z powodu wpływu, jaki oba programy wywarły na kraj.
Podczas czerwcowej wizyty w Wellington premier Fidżi Sitiveni Rabuka podziękował Nowej Zelandii za nieustające wsparcie.
Powiedział, że wśród niektórych partnerów z Pacyfiku w obu programach narastały obawy dotyczące utraty talentów i wykwalifikowanych pracowników, którzy byli również potrzebni lokalnie.
Rabuka powiedział, że 20 000 Fidżi wciąż czeka na możliwość wyjazdu za granicę, dodając, że jego rząd może dokonać przeglądu swojej polityki pracy sezonowej z Nową Zelandią i Australią.
Premier Chris Hepkins powiedział, że Nowa Zelandia ceni pracowników RSE, uznając, że plan powinien przynosić obopólne korzyści obu krajom.
Zasugerował otwarty dialog z krajami, które mają obawy, aby można było się nimi zająć.
W styczniu rząd Samoa ogłosił, że zaprzestał wysyłania pracowników sezonowych do Aotearoa i Australii.
Decyzja spotkała się z mieszanymi reakcjami, a niektórzy obawiali się, że rolnicy będą szukać innych krajów Pacyfiku.
Vatoitiwe powiedział, że zawieszenie było wynikiem utraty wykwalifikowanych pracowników domowych, obaw o pracowników opieki społecznej i kwestii społecznych, takich jak sprawy pozamałżeńskie.
Komisja Praw Człowieka
Trzech pracowników RSE dzieli tę małą sypialnię i jeden zestaw szuflad na terenie posiadłości Blenheim, która została zbadana przez Komisję Praw Człowieka w zeszłym roku w związku z zarzutami o „nowoczesne niewolnictwo” w branży.
Mieliśmy wiele negatywnych skutków dla sektora produkcyjnego, ponieważ nasze firmy straciły część wykwalifikowanych pracowników. Pewne negatywne skutki powoli wkradały się również do sektora wiejskiego”.
Nowa polityka Samoa dotycząca pracy sezonowej ma uwzględniać kwestie wykwalifikowanej siły roboczej, warunków pracy, okresu pracy za granicą oraz uwzględniać wartości społeczne, kulturowe i etyczne.
Nowa polityka miała zostać wdrożona w kwietniu, ale rząd opóźnił wydanie, mówiąc, że zostanie ogłoszone wkrótce.
„Potrzebujemy tego, ponieważ sezon zaczyna się bardzo szybko” — powiedział Va’atu’itu’i.
Urząd Imigracyjny Nowej Zelandii Te Ratonga Manini powiedział, że maksymalna roczna liczba pracowników wynosi 19 000, a od 15 lutego w kraju było 8226 pracowników sezonowych.
Nowa Zelandia dokonuje przeglądu swojej polityki, wraz z Te Kahui Tekka Tangata, Komisją Praw Człowieka, potępiając „nowoczesne niewolnictwo” niektórych pracowników z Pacyfiku.
To nie jest przypadek „kilku zgniłych jabłek”, powiedział komisarz ds. równych szans zatrudnienia, Saunwamale Karanina Someo.
Ministerstwo Biznesu, Innowacji i Zatrudnienia Te Hīkina Whakatutuki – powiedział, że program RSE ogólnie ma się dobrze.
„Jest to postrzegane jako potrójne zwycięstwo wszystkich stron za pośrednictwem przemysłu ogrodniczego / uprawy winorośli oraz pracowników i Pacyfiku”.
MBIE powiedział, że porady udzielone Gabinetowi obejmowały większą elastyczność, przejrzystość i oparte na danych podejście do decyzji pracowników.
„Obrońca popkultury. Pytanie o pustelnika w komedii. Alkoholista. Internetowy ewangelista”.
