streszczenie: Zaburzenia pobudzenia, w tym niejednoznaczne zachowania, takie jak seksomnia, lunatykowanie i lęki senne, pozostają ważną szarą strefą w medycynie snu.
Nowe badanie pokazuje, że w przeciwieństwie do innych zaburzeń snu, w przypadku zaburzeń pobudzenia nie ma ustalonych wytycznych dotyczących leczenia. Większość istniejących publikacji na temat parasomni NREM to albo opisy przypadków, albo niekontrolowane eksperymenty.
Jednak wstępne wyniki sugerują, że terapia poznawczo-behawioralna, hipnoza, higiena snu i zaplanowane budzenie mogą być skutecznymi metodami leczenia.
Kluczowe fakty:
- W przypadku zaburzeń pobudzenia, w przeciwieństwie do innych chorób snu, brakuje ustalonych wytycznych dotyczących leczenia.
- Badanie Jennifer Mundt ujawnia potencjalną skuteczność terapii takich jak terapia poznawczo-behawioralna, hipnoza i zaplanowane przebudzenie w przypadku zaburzeń pobudzenia.
- Parasomnia może być niebezpieczna i prowadzić do obrażeń, a pacjenci często nie pamiętają swoich działań podczas takich ataków.
źródło: Uniwersytet Północno-Zachodni
Jeśli cierpisz na bezdech senny lub bezsenność, specjaliści od snu mają dobrze sprawdzone wytyczne dotyczące najlepszych metod leczenia opartych na dowodach naukowych.
Nie dzieje się tak w przypadku zaburzeń pobudzenia, które obejmują seksomnię (podejmowanie aktywności seksualnej podczas snu), lunatykowanie (chodzenie, bieganie po domu lub nawet wykonywanie złożonych zachowań, takich jak prowadzenie samochodu) lub lęki senne (krzyki i skrajny strach podczas snu. śpi) lub je podczas snu.
W przeciwieństwie do niemal każdego innego rodzaju zaburzeń snu, nie ma ustalonych wytycznych dotyczących leczenia zaburzeń pobudzenia, mówi Jennifer Mundt, lekarz medycyny, adiunkt neurologii w Northwestern University Feinberg School of Medicine.
W badaniu opublikowanym niedawno w lek na sen, Mundt dokonał pierwszego systematycznego przeglądu leczenia parasomnii typu NREM (bez szybkich ruchów gałek ocznych). Wiele z 72 publikacji z lat 1909–2023 to po prostu opisy przypadków lub niekontrolowane eksperymenty.
„Zaburzenia te mogą być poważne i skutkować obrażeniami śpiącego lub jego bliskich, dlatego ważna jest ocena i leczenie objawów” – powiedział Mundt. „Potrzebujemy wytycznych, aby pacjenci mogli otrzymać najskuteczniejsze leczenie, które niekoniecznie oznacza lek”.
Mundt powiedział, że potrzebne są randomizowane, kontrolowane badania, aby określić skuteczność behawioralnych metod leczenia tej parasomni.
W badaniu Mundt odkrył, że najskuteczniejszymi terapiami posiadającymi najwięcej dowodów na skuteczność była terapia poznawczo-behawioralna, hipnoza, higiena snu i zaplanowane pobudki (budzenie śpiącego na krótko przed czasem, w którym normalnie miałby epizod parasomnii).
Mont specjalizuje się w behawioralnym leczeniu zaburzeń snu, w tym bezsenności, koszmarów sennych, zaburzeń szybkiego ruchu gałek ocznych, narkolepsji i idiopatycznej nadmierności.
Często pacjenci nie pamiętają swoich nietypowych zachowań nocnych lub mogą je jedynie mgliście pamiętać.
„Niektórzy ludzie nie wiedzą, że ją mają ani co dzieje się z nimi w nocy” – powiedział Mundt. „Być może nie przyjdą do kliniki leczenia zaburzeń snu, dopóki nie zrobią sobie krzywdy. Albo mówią: «W mojej kuchni były te wszystkie opakowania na blacie, więc wiem, że jadłem».
„Każę ludziom filmować się w nocy, próbując potwierdzić, co się dzieje. To denerwujące, gdy nie wiesz, co robisz, kiedy śpisz. Widziałem, jak ludzie trafiali na izbę przyjęć z skaleczeniami lub ranami szarpanymi po uderzeniu pięścią okno, lustro lub ściana.”
„Znałem ludzi, którzy brali leki podczas snu lub zjedli tak dużo jedzenia, że następnego ranka czuli się niedobrze. Mózg ma tendencję do łaknienia niezdrowego jedzenia, takiego jak słone, słodkie i tłuste przekąski. Niektórzy ludzie jedzą tak dużo że czują się niekomfortowo lub przesadnie. Zważ ich. Kolega miał pacjenta, który zjadł przez sen cały blok sera.
Częstość występowania parasomnii w ciągu całego życia wynosi 6,9% w przypadku chodzenia we śnie, 10% w przypadku lęków sennych, 18,5% w przypadku dezorientujących przebudzeń, 7,1% w przypadku seksu podczas snu i 4,5% w przypadku jedzenia związanego ze snem. Lunatykowanie, lęki senne i zdezorientowane przebudzenie (kiedy ktoś jest w stanie dezorientacji, pozostając w łóżku) są częstsze w dzieciństwie i często ustępują w okresie dojrzewania. Zaburzenia snu na tle seksualnym i zaburzenia odżywiania związane ze snem zwykle rozpoczynają się w wieku dorosłym.
„Lekarze często mówią rodzicom, że ich dzieci z tego wyrosną. Ale nie każdy z tego wyrasta” – powiedział Mundt.
Tytuł artykułu brzmi: „Behawioralne i psychologiczne metody leczenia parasomnii niezwiązanej z szybkimi ruchami gałek ocznych: przegląd systematyczny”.
O tym newsie dotyczącym badań nad snem
autor: Marla Paweł
źródło: Uniwersytet Północno-Zachodni
Komunikacja: Marla Ball – Uniwersytet Północno-Zachodni
zdjęcie: Zdjęcie przypisane Neuroscience News
Oryginalne wyszukiwanie: Otwarty dostęp.
„Behawioralne i psychologiczne metody leczenia parasomni NREM: przegląd systematyczny„Przez Jennifer Mundt i in. Lekarstwo na sen
podsumowanie
Behawioralne i psychologiczne metody leczenia parasomni NREM: przegląd systematyczny
tło
Zaburzenia snu bez szybkich ruchów gałek ocznych (NREM) są często łagodne i przemijające i nie wymagają żadnego formalnego leczenia. Jednak parasomnia może być również przewlekła, zakłócać jakość snu i stwarzać znaczne ryzyko dla pacjenta lub innych osób. Opisano kilka strategii behawioralnych w leczeniu parasomni NREM, ale nie opublikowano kompleksowych prac przeglądowych. Ten systematyczny przegląd przeprowadzono w celu podsumowania zakresu i skuteczności interwencji behawioralnych i psychologicznych.
Metody
Przeprowadziliśmy systematyczne przeszukiwanie literatury medycznej, aby zidentyfikować wszystkie doniesienia dotyczące behawioralnych i psychologicznych sposobów leczenia parasomni NREM (dezorientujące przebudzenie, bezsenność senna, lunatykowanie, lęki senne, zaburzenia odżywiania związane ze snem i zaburzenia interferencyjne parasomnii). Przegląd ten został przeprowadzony zgodnie z wytycznymi PRISMA. Protokół zarejestrowany jest w PROSPERO (CRD42021230360). Przeszukiwanie przeprowadzono w następujących bazach danych (początkowo 10 marca 2021 r. i zaktualizowano 24 lutego 2023 r.): Ovid (MEDLINE), Cochrane Library (Wiley), CINAHL (EBSCO), PsycINFO (EBSCO) i Web of Science (Clarivate) bazy danych. . Biorąc pod uwagę brak standardowych ilościowych miar wyników, zastosowano podejście oparte na syntezie narracyjnej. Wykorzystano narzędzia oceny ryzyka stronniczości Instytutu Joanny Briggs.
wyniki
Łącznie uwzględniono 72 publikacje w czterech językach, z czego większość stanowiły opisy przypadków (68%) lub serie przypadków (21%). Dzieci uwzględniono w 32 publikacjach, a dorosłych w 44 publikacjach. Najczęstszym sposobem leczenia była hipnoza (33 publikacje), następnie różne rodzaje psychoterapii (31), higiena snu (19), edukacja/uspokajanie (15), relaksacja (10) i zaplanowane ćwiczenia (19). Pobudka (9), przedłużenie snu/zaplanowana drzemka (9) i uważność (5). Niespójne projekty badań i mierniki wyników dają ograniczone dowody na konkretne metody leczenia, ale niektóre dowody potwierdzają wieloskładnikową terapię poznawczo-behawioralną, higienę snu, zaplanowane budzenie i hipnozę.
Wnioski
W tym przeglądzie zwrócono uwagę na szeroki zakres interwencji behawioralnych i psychologicznych w leczeniu parasomnii NREM. Dowody na skuteczność tych metod leczenia są ograniczone ze względu na retrospektywny i niekontrolowany charakter większości badań, a także rzadkie stosowanie potwierdzonych ilościowych miar wyniku. Terapie behawioralne i psychologiczne badano osobno i w różnych kombinacjach, a ostatnie publikacje wskazują na tendencję w kierunku faworyzowania wieloskładnikowych terapii poznawczo-behawioralnych, których celem jest ukierunkowanie na czynniki początkowe i wywołujące parasomnię NREM.
„Podróżujący ninja. Rozrabiaka. Badacz bekonów. Ekspert od ekstremalnych alkoholi. Obrońca zombie.”
