Cricket: „Największa wolność, jaką kiedykolwiek czułem”: Chris Kearns robi kolejny krok w kierunku odwyku

Chris Kearns, założyciel wielofunkcyjnego Black Caps, cieszył się swoim „najlepszym dniem na odwyku”, ponieważ nadal dochodzi do siebie po zagrażających życiu urazach, których doznał cztery miesiące temu.

W sierpniu Cairns zawalił się w swoim domu w Canberra Został zabrany do Sydney na pilną operację serca, aby zwalczyć rozdarcie w najbardziej wewnętrznej warstwie głównej tętnicy ciała.

Następnie doznał udaru kręgosłupa, w wyniku którego noga została sparaliżowana, a codzienną rehabilitację przeprowadza w specjalistycznym szpitalu w Canberze.

Ta procedura rehabilitacyjna obejmuje pięć godzin ćwiczeń na siłowni, sześć dni w tygodniu, gdy próbuje wzmocnić mięśnie, które praktycznie wyrwały mu się spod kontroli kilka miesięcy temu.

Dziś Kearns po raz pierwszy mógł skorzystać z basenu do hydroterapii, stojąc bez pomocy w wodzie w doświadczeniu, które opisuje jako „najbardziej wolne, jakie kiedykolwiek czułem”.

Wcześniej w tym miesiącu Cairns Wyjawił, że zakres jego obrażeń oznaczał, że może już nigdy nie chodzić Ale jego elitarne zaplecze sportowe pomagało mu radzić sobie z nową rzeczywistością.

„Po rehabilitacji podczas kariery sportowej zdajesz sobie sprawę, że wymagana jest dyscyplina psychiczna” – powiedział. „Wiem, że niektórzy ludzie w ośrodkach rehabilitacyjnych nie mają takiego doświadczenia i codziennie borykają się z motywacją, aby się obudzić. Nie widzą wiele korzyści. Posiadanie tego doświadczenia i indywidualnego nastawienia będzie odgrywać rolę w pomaganiu mi w dotarciu do miejsca Chcę się dostać.

„Bardzo łatwo byłoby po prostu zrezygnować i zaakceptować, może to jest to. Spróbuję wycisnąć wszystko, co mogę przez następne 12-24 miesiące. Byłem w zawodzie, w którym naprawa kości i mięśni zajmuje sześć tygodni, tam nie ma tu żadnej osi czasu. Mogę dostać błysku w ciągu trzech miesięcy w jednym mięśniu, ale może to potrwać do dziewięciu miesięcy.

„Twoje mięśnie z czasem ulegają atrofii, więc odbudowa wymaga czasu. Ponowne uruchomienie nerwów to jedno, ale potem musisz odbudować mięśnie, aby móc stać, a potem chodzić.

„Nie wiem, czy jeszcze kiedykolwiek będę chodzić, i pogodziłem się z tym” – mówi. „Teraz chodzi o zrozumienie, że mogę prowadzić pełne i przyjemne życie na wózku inwalidzkim, ale jednocześnie wiem, że będzie inaczej”.