Nowe stworzenie „hobbita”, inne odkrycia pokazują, że wczesne ssaki ewoluowały szybko po wyginięciu dinozaurów

Nowe stworzenie „hobbita”, inne odkrycia pokazują, że wczesne ssaki ewoluowały szybko po wyginięciu dinozaurów



CNN

Trzy nowe gatunki wczesnych ssaków zostały odkryte na podstawie skamielin znalezionych w Wielkiej Kotlinie Wododziałowej w Wyoming. Analiza skamieniałości wskazuje, że stworzenia te szybko ewoluowały po wyginięciu dinozaurów około 66 milionów lat temu.

Prehistoryczne ssaki żyły w Ameryce Północnej kilkaset tysięcy lat po zniknięciu dinozaurów z powierzchni ziemi. Jest to określane jako wczesny wiek ssaków północnoamerykańskich Puercan, około 328 000 lat po wyginięciu dinozaurów.

Paleontolodzy wykorzystali kości i zęby żuchwy, aby ujawnić więcej szczegółów na temat ssaków, które były kąskami, przodkami współczesnych ssaków kopytnych, takich jak konie, hipopotamy, krowy i słonie.

Wczesne ssaki, które żyły obok dinozaurów i przeżyły wyginięcie, były bardzo małe, zwykle od wielkości szczura do wielkości szczura. Ten nowo odkryty ssak jest nieco większy.

Beornus honeyi, największy z tych ssaków, był prawdopodobnie wielkości kota domowego, a część jego imienia zapożyczono od Beorna, postaci JRR Tolkiena „Hobbit”, ponieważ zwierzę miało powiększone zęby trzonowe lub wybrzuszone zęby policzkowe. W powieści Bjorn jest określany jako „zmieniacz skóry”, ponieważ był człowiekiem, który mógł przybrać postać dużego czarnego niedźwiedzia i mógł mieć podobne cechy uzębienia.

Pozostałe dwa gatunki to Miniconus jeanninae, który był podobny do wielkości kota katta i Conacodon hettingeri, który był pomiędzy Beornus i Miniconus.

Badanie zostało opublikowane w środę w Czasopismo Paleontologii Systematycznej.

Unikalne cechy zębów definiują te ssaki z rodziny kłykciowych Periptychidae, co oznacza, że ​​mają pionowe krawędzie szkliwa i wybrzuszone przedtrzonowce. Te zęby pozwoliłyby na wszystkożerny tryb życia, pomagając im żuć twarde mięso i rośliny, ale możliwe jest również, że byli tylko wegetarianami.

Trzonowce Beornusa mają około 8 milimetrów długości, podczas gdy Miniconus miał mały otwór na zębach trzonowych zwany parastylidą, według Madeleine Atberry, głównej autorki badania oraz geologa i asystenta programu studiów licencjackich na Wydziale Nauk o Ziemi Uniwersytetu Kolorado w Boulder.

READ  Wystrzelenie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej: Nowa amerykańsko-rosyjska załoga udaje się na stację kosmiczną

„Kiedy dinozaury wyginęły, dostęp do różnych pokarmów i środowisk umożliwił ssakom rozwój, szybką dywersyfikację anatomii zębów i rozwój większych rozmiarów ciała” – powiedział Atbury. „Oczywiste jest, że skorzystali z tej okazji, co widać po napromieniowaniu nowych gatunków ssaków, które pojawiły się w stosunkowo krótkim czasie po masowym wyginięciu”.

Skamieniałości wykorzystane w tych badaniach zostały zebrane w latach 2001-2011 w Wielkiej Kotlinie Wododziałowej na Czerwonej Pustyni Wyoming przez paleontologów Jamesa i Janine Honey oraz Malcolma McKenna. Dwie z nowo opisanych nazw gatunkowych nawiązują do rodziny miodów.

„Z tego konkretnego regionu zebrali około 420 skamieniałości ssaków – a nasz artykuł jest dopiero drugim, który opublikował nowy rodzaj „ugryzienia” z tej grupy” – powiedział Atbury. „Zakładamy hipotezę, że w tym regionie jest więcej możliwych do zidentyfikowania nowych gatunków”.

Według Jaelyn Eberle, skamieniałości z Wielkiego Basenu Podziałowego przyczyniły się do powstania większej różnorodności ssaków po wyginięciu dinozaurów, niż oczekiwano, i że niektóre z tych zwierząt były bardziej zaawansowane ewolucyjnie niż skamieniałości znalezione gdzie indziej. autor, profesor nauk o Ziemi University of Colorado Boulder i kurator Muzeum Historii Naturalnej.

„Być może zaskakujące dla mnie jest to, że my[większa społeczność skamielin ssaków]myśleliśmy, że te pierwsze setki tysięcy lat w paleocenie były głównymi graczami i kiedy pojawiły się w zapisie kopalnym” – napisał Eberle. w e-mailu. „Ale myślę, że lokalizacja w Wielkiej Kotlinie Wododziałowej pokazuje nam, że nie udało nam się w pełni uchwycić historii ssaków (i różnorodności) po wyginięciu dinozaurów. Ta historia jeszcze się nie skończyła”.

Kolejnym pytaniem, które naukowcy chcą zbadać, jest to, dlaczego różnorodność wczesnych ssaków była zróżnicowana w Ameryce Północnej we wczesnej epoce Puercan. Może to wskazywać, że na niektórych obszarach, takich jak Great Divide Basin, zachowało się więcej fragmentów skalnych niż inne miejsca, których w zapisach skalnych może brakować z powodu erozji. Możliwe też, że ta różnorodność była zależna od środowiska, w którym żyły ssaki.

READ  Pod skorupą ziemską odkryto ogromne oceany, które zawierają więcej wody niż te na powierzchni

„Jest wiele rzeczy, których nie do końca rozumiemy na temat ssaków, które żyły w pierwszych setkach tysięcy lat po wyginięciu dinozaurów” – powiedział Eberle.

Phoebe Newman

"Podróżujący ninja. Rozrabiaka. Badacz bekonów. Ekspert od ekstremalnych alkoholi. Obrońca zombie."

Rekomendowane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *